திருச்செங்காட்டங்குடி – அப்பர் தேவாரம்:

<– திருச்செங்காட்டங்குடி

(1)
பெருந்தகையைப், பெறற்கரிய மாணிக்கத்தைப்
    பேணி நினைந்தெழுவார் தம் மனத்தே மன்னி
இருந்தமணி விளக்கதனை, நின்ற பூமேல்
    எழுந்தருளி இருந்தானை, எண்தோள் வீசி
அருந்திறல் மாநடமாடும் அம்மான் தன்னை
    அங்கனகச் சுடர்க்குன்றை, அன்றாலின் கீழ்த்
திருந்துமறைப் பொருள் நால்வர்க்கருள் செய்தானைச்
    செங்காட்டங்குடி அதனில் கண்டேன் நானே
(2)
துங்க நகத்தாலன்றித் தொலையா வென்றித்
    தொகுதிறல் அவ்விரணியனை ஆகம் கீண்ட
அங்கனகத் திருமாலும் அயனும் தேடும்
    ஆரழலை, அநங்கனுடல் பொடியாய் வீழ்ந்து
மங்க, நகத்தான் வல்ல மருந்து தன்னை
    வண்கயிலை மாமலைமேல் மன்னி நின்ற
செங்கனகத் திரள்தோளெஞ் செல்வன் தன்னைச்
    செங்காட்டங்குடி அதனில் கண்டேன் நானே
(3)
உருகு மனத்தடியவர்கள் கூறும் தேனை
    உம்பர்மணி முடிக்கணியை, உண்மை நின்ற
பெருகுநிலைக் குறியாளர் அறிவு தன்னைப்
    பேணிய அந்தணர்க்கு மறைப்பொருளைப், பின்னும்
முருகுவிரி நறுமலர்மேல் அயற்கும் மாற்கும்
    முழுமுதலை, மெய்த் தவத்தோர் துணையை, வாய்த்த
திருகுகுழல் உமைநங்கை பங்கன் தன்னைச்
    செங்காட்டங்குடி அதனில் கண்டேன் நானே
(4)
கந்தமலர்க் கொன்றையணி சடையான் தன்னைக்
    கதிர்விடுமா மணிபிறங்கு கனகச் சோதிச்
சந்தமலர்த் தெரிவைஒரு பாகத்தானைச்
    சராசர நல் தாயானை, நாயேன் முன்னைப்
பந்தமறுத்தாளாக்கப் பணி கொண்டாங்கே
    பன்னியநூல் தமிழ்மாலை பாடுவித்தென்
சிந்தை மயக்கறுத்த திருவருளினானைச்
    செங்காட்டங்குடி அதனில் கண்டேன் நானே
(5)
நஞ்சடைந்த கண்டத்து நாதன் தன்னை
    நளிர்மலர்ப் பூங்கணை வேளை நாசமாக
வெஞ்சினத்தீ விழித்ததொரு நயனத்தானை
    வியன்கெடில வீரட்டம் மேவினானை
மஞ்சடுத்த நீள்சோலை மாட வீதி
    மதிலாரூர் இடங்கொண்ட மைந்தன் தன்னைச்
செஞ்சினத்த திரிசூலப் படையான் தன்னைச்
    செங்காட்டங்குடி அதனில் கண்டேன் நானே
(6)
கன்னியை அங்கொரு சடையில் கரந்தான் தன்னைக்
    கடவூரில் வீரட்டம் கருதினானைப்
பொன்னிசூழ் ஐயாற்றெம் புனிதன் தன்னைப்
    பூந்துருத்தி நெய்த்தானம் பொருந்தினானைப்
பன்னியநான் மறைவிரிக்கும் பண்பன் தன்னைப்
    பரிந்திமையோர் தொழுதேத்திப் பரனேஎன்று
சென்னிமிசைக் கொண்டணி சேவடியினானைச்
    செங்காட்டங்குடி அதனில் கண்டேன் நானே
(7)
எத்திக்குமாய் நின்ற இறைவன் தன்னை
    ஏகம்பம் மேயானை, இல்லாத் தெய்வம்
பொத்தித்தம் மயிர்பறிக்கும் சமணர் பொய்யில்
    புக்கழுந்தி வீழாமே போத வாங்கிப்
பத்திக்கே வழிகாட்டிப் பாவம் தீர்த்துப்
    பண்டைவினைப் பயமான எல்லாம் போக்கித்
தித்தித்தென் மனத்துள்ளே ஊறும் தேனைச்
    செங்காட்டங்குடி அதனில் கண்டேன் நானே
(8)
கல்லாதார் மனத்தணுகாக் கடவுள் தன்னைக்
    கற்றார்கள் உற்றோரும் காதலானைப்
பொல்லாத நெறியுகந்தார் புரங்கள் மூன்றும்
    பொன்றிவிழ அன்றுபொரு சரந்தொட்டானை
நில்லாத நிணக் குரம்பைப் பிணக்கம் நீங்க
    நிறை தவத்தை, அடியேற்கு நிறைவித்தென்றும்
செல்லாத செந்நெறிக்கே செல்விப்பானைச்
    செங்காட்டங்குடி அதனில் கண்டேன் நானே
(9)
அரியபெரும் பொருளாகி நின்றான் தன்னை
    அலைகடலில் ஆலாலம் அமுது செய்த
கரியதொரு கண்டத்துச் செங்கண் ஏற்றுக்
    கதிர்விடுமா மணிபிறங்கு காட்சியானை
உரியபல தொழில் செய்யும் அடியார்தங்கட்கு
    உலகமெலாம் முழுதளிக்கும் உலப்பிலானைத்
தெரிவையொரு பாகத்துச் சேர்த்தினானைச்
    செங்காட்டங்குடி அதனில் கண்டேன் நானே
(10)
போரரவ மால்விடை ஒன்றூர்தியானைப்
    புறம்பயமும் புகலூரும் மன்னினானை
நீரரவச் செஞ்சடைமேல் நிலாவெண் திங்கள்
    நீங்காமை வைத்தானை, நிமலன் தன்னைப்
பேரரவப் புட்பகத்தேர் உடைய வென்றிப்
    பிறங்கொளிவாள் அரக்கன் முடிஇடியச் செற்ற
சீரரவக் கழலானைச், செல்வன் தன்னைச்
    செங்காட்டங்குடி அதனில் கண்டேன் நானே

 

Leave a Comment

தேவாரத் திருப்பதிகங்களுக்கான பாராயண வலைத்தளம்:

You cannot copy content of this page