திருக்காளத்தி – அப்பர் தேவாரம்:

<– திருக்காளத்தி

(1)
விற்றூண் ஒன்றில்லாத நல்கூர்ந்தான் காண்
    வியன் கச்சிக் கம்பன் காண், பிச்சையல்லால்
மற்றூண் ஒன்றில்லாத மாசதுரன் காண்
    மயானத்து மைந்தன் காண், மாசொன்றில்லாப்
பொற்தூண் காண், மாமணிநல் குன்றொப்பான் காண்
    பொய்யாது பொழிலேழும் தாங்கி நின்ற
கற்றூண் காண், காளத்தி காணப்பட்ட
    கணநாதன் காண் அவனென் கண்ணுளானே
(2)
இடிப்பான் காண் என் வினையை, ஏகம்பன் காண்
    எலும்பாபரணன் காண், எல்லாம் முன்னே
முடிப்பான் காண், மூவுலகும் ஆயினான் காண்
    முறைமையால் ஐம்புரியும் வழுவா வண்ணம்
படித்தான் தலையறுத்த பாசுபதன் காண்
    பராய்த்துறையான் பழனம் பைஞ்ஞீலியான் காண்
கடித்தார் கமழ்கொன்றைக் கண்ணியான் காண்
    காளத்தியான் அவனென் கண்ணுளானே
(3)
நாரணன் காண், நான்முகன் காண், நால்வேதன் காண்
    ஞானப் பெருங்கடற்கோர் நாவாய் அன்ன
பூரணன் காண், புண்ணியன் காண், புராணன் தான் காண்
    புரிசடைமேல் புனலேற்ற புனிதன் தான் காண்
சாரணன் காண், சந்திரன் காண், கதிரோன் தான் காண்
    தன்மைக்கண் தானே காண், தக்கோர்க்கெல்லாம்
காரணன் காண், காளத்தி காணப்பட்ட
    கணநாதன் காண், அவனென் கண்ணுளானே
(4)
செற்றான் காண் என் வினையைத், தீயாடி காண்
    திருவொற்றியூரான் காண், சிந்தை செய்வார்க்கு
உற்றான் காண், ஏகம்பம் மேவினான் காண்
    உமையாள் நற்கொழுநன் காண், இமையோர் ஏத்தும்
சொற்றான் காண், சோற்றுத்துறையுளான் காண்
    சுறா வேந்தன் ஏவலத்தை நீறா நோக்கக்
கற்றான் காண், காளத்தி காணப்பட்ட
    கணநாதன் காண் அவனென் கண்ணுளானே
(5)
மனத்தகத்தான் தலைமேலான் வாக்கினுள்ளான்
    வாயாரத் தன்னடியே பாடும் தொண்டர்
இனத்தகத்தான், இமையவர்தம் சிரத்தின் மேலான்
    ஏழண்டத்தப்பாலான், இப்பால் செம்பொன்
புனத்தகத்தான், நறுங்கொன்றைப் போதினுள்ளான்
    பொருப்பிடையான், நெருப்பிடையான், காற்றினுள்ளான்
கனத்தகத்தான், கயிலாயத்துச்சியுள்ளான்
    காளத்தியான்அவன் என் கண்ணுளானே
(6)
எல்லாம் முன் தோன்றாமே தோன்றினான் காண்
    ஏகம்பம் மேயான் காண், இமையோர் ஏத்தப்
பொல்லாப் புலனைந்தும் போக்கினான் காண்
    புரிசடைமேல் பாய்கங்கை பூரித்தான் காண்
நல்லவிடை மேல்கொண்டு நாகம் பூண்டு
    நளிர் சிரமொன்றேந்தியோர் நாணாயற்ற
கல்லாடை மேற்கொண்ட காபாலி காண்
    காளத்தியான்அவன் என் கண்ணுளானே
(7)
கரியுருவு கண்டத்தெம் கண்ணுளான் காண்
    கண்டன் காண், வண்டுண்ட கொன்றையான் காண்
எரிபவள வண்ணன் காண், ஏகம்பன் காண்
    எண்திசையும் தானாய குணத்தினான் காண்
திரிபுரங்கள் தீயிட்ட தீயாடி காண்
    தீவினைகள் தீர்த்திடுமென் சிந்தையான் காண்
கரியுரிவை போர்த்துகந்த காபாலி காண்
    காளத்தியான்அவன் என் கண்ணுளானே
(8)
இல்லாடிச் சில்பலி சென்று ஏற்கின்றான் காண்
    இமையவர்கள் தொழுதிறைஞ்ச இருக்கின்றான் காண்
வில்லாடி வேடனாய் ஓடினான் காண்
    வெண்ணூலும் சேர்ந்த அகலத்தான் காண்
மல்லாடு திரள்தோள்மேல் மழுவாளன் காண்
    மலைமகள் தன் மணாளன் காண், மகிழ்ந்து முன்னாள்
கல்லாலின் கீழிருந்த காபாலி காண்
    காளத்தியான்அவன் என் கண்ணுளானே
(9)
தேனப்பூ வண்டுண்ட கொன்றையான் காண்
    திருஏகம்பத்தான் காண், தேனார்ந்துக்க
ஞானப் பூங்கோதையாள் பாகத்தான் காண்
    நம்பன் காண், ஞானத்தொளியானான் காண்
வானப் பேரூரும் அறிய ஓடி
    மட்டித்து நின்றான் காண், வண்டார் சோலைக்
கானப்பேரூரான் காண், கறைக்கண்டன் காண்
    காளத்தியான்அவன் என் கண்ணுளானே
(10)
இறையவன் காண், ஏழுலகும் ஆயினான் காண்
    ஏழ்கடலும் சூழ்மலையும் ஆயினான் காண்
குறையுடையார் குற்றேவல் கொள்வான் தான் காண்
    குடமூக்கில் கீழ்க்கோட்டம் மேவினான் காண்
மறையுடைய வானோர் பெருமான் தான் காண்
    மறைக்காட்டுறையும் மணிகண்டன் காண்
கறையுடைய கண்டத்தெம் காபாலி காண்
    காளத்தியான்அவன் என் கண்ணுளானே
(11)
உண்ணா வருநஞ்சம் உண்டான் தான் காண்
    ஊழித்தீ அன்னான் காண், உகப்பார் காணப்
பண்ணாரப் பல்லியம் பாடினான் காண்
    பயின்ற நால்வேதத்தின் பண்பினான் காண்
அண்ணாமலையான் காண், அடியார் ஈட்டம்
    அடியிணைகள் தொழுதேத்த அருளுவான் காண்
கண்ணாரக் காண்பார்க்கோர் காட்சியான் காண்
    காளத்தியான்அவன் என் கண்ணுளானே

Leave a Comment

தேவாரத் திருப்பதிகங்களுக்கான பாராயண வலைத்தளம்:

You cannot copy content of this page