நாகைக்காரோணம் – சுந்தரர் தேவாரம்:

<– நாகைக்காரோணம்

(1)
பத்தூர் புக்கிரந்துண்டு, பலபதிகம் பாடிப்
    பாவையரைக் கிறிபேசிப் படிறாடித் திரிவீர்
செத்தார்தம் எலும்பணிந்து சேவேறித் திரிவீர்
    செல்வத்தை மறைத்து வைத்தீர், எனக்கொருநாள் இரங்கீர்
முத்தாரம் இலங்கி மிளிர் மணிவயிரக் கோவை
    அவைபூணத் தந்தருளி, மெய்க்கினிதா நாறும்
கத்தூரி கமழ்சாந்து பணித்தருள வேண்டும்
    கடல்நாகைக் காரோணம் மேவியிருந்தீரே
(2)
வேம்பினொடு தீங்கரும்பு விரவியெனைத் தீற்றி
    விருத்திநான் உமைவேண்டத் துருத்தி புக்கங்கிருந்தீர்
பாம்பினொடு படர்சடைகள் அவைகாட்டி வெருட்டிப்
    பகட்டநான் ஒட்டுவனோ பலகாலும் உழன்றேன்
சேம்பினொடு செங்கழுநீர் தண்கிடங்கில் திகழும்
    திருவாரூர் புக்கிருந்த தீவண்ணர் நீரே
காம்பினொடு நேத்திரங்கள் பணித்தருள வேண்டும்
    கடல் நாகைக் காரோணம் மேவியிருந்தீரே
(3)
பூண்பதோர் இளஆமை பொருவிடை ஒன்றேறிப்
    பொல்லாத வேடம் கொண்டு, எல்லாரும் காணப்
பாண்பேசிப் படுதலையில் பலிகொள்கை தவிரீர்
    பாம்பினொடு படர்சடைமேல் மதிவைத்த பண்பீர்
வீண்பேசி மடவார்கை வெள்வளைகள் கொண்டால்
    வெற்பரையன் மடப்பாவை பொறுக்குமோ சொல்லீர்
காண்பினிய மணிமாட நிறைந்தநெடு வீதிக்
    கடல்நாகைக் காரோணம் மேவியிருந்தீரே
(4)
விட்டதோர் சடைதாழ வீணை விடங்காக
    வீதிவிடை ஏறுவீர், வீணடிமை உகந்தீர்
துட்டராயின பேய்கள் சூழ நடமாடிச்
    சுந்தரராய்த் தூமதியம் சூடுவது சுவண்டே
வட்டவார் குழல்மடவார் தம்மை மயல் செய்தல்
    மாதவமோ மாதிமையோ, வாட்டமெலாம் தீரக்
கட்டி எமக்கீவது தான் எப்போது சொல்லீர்
    கடல்நாகைக் காரோணம் மேவியிருந்தீரே
(5)
மிண்டாடித் திரிதந்து வெறுப்பனவே செய்து
    வினைக்கேடு பலபேசி வேண்டியவா திரிவீர்
தொண்டாடித் திரிவேனைத் தொழும்பு தலைக்கேற்றும்
    சுந்தரனே, கந்தமுதல் ஆடை ஆபரணம்
பண்டாரத்தே எனக்குப் பணித்தருள வேண்டும்
    பண்டுதான் பிரமாணம் ஒன்றுண்டே, நும்மைக்
கண்டார்க்கும் காண்பரிதாய்க் கனலாகி நிமிர்ந்தீர்
    கடல்நாகைக் காரோணம் மேவியிருந்தீரே
(6)
இலவஇதழ் வாய்உமையோடு எருதேறிப் பூதம்
    இசைபாட இடுபிச்சைக்கு எச்சுச்சம் போது
பலஅகம்புக்கு உழிதர்வீர், பட்டோடு சாந்தம்
    பணித்தருளாது இருக்கின்ற பரிசென்ன படிறோ
உலவுதிரைக் கடல்நஞ்சை அன்றமரர் வேண்ட
    உண்டருளிச் செய்ததுமக்கு இருக்கொண்ணாதிடவே
கலவமயில் இயலவர்கள் நடமாடும் செல்வக்
    கடல்நாகைக் காரோணம் மேவியிருந்தீரே
(7)
தூசுடைய அகலல்குல் தூமொழியாள் ஊடல்
    தொலையாத காலத்தோர் சொற்பாடாய் வந்து
தேசுடைய இலங்கையர்கோன் வரையெடுக்க அடர்த்துத்
    திப்பிய கீதம்பாடத் தேரொடு வாள் கொடுத்தீர்
நேசமுடை அடியவர்கள் வருந்தாமை அருந்த
    நிறை மறையோர் உறைவீழி மிழலைதனில் நித்தல்
காசருளிச் செய்தீர் இன்றெனக்கருள வேண்டும்
    கடல்நாகைக் காரோணம் மேவியிருந்தீரே
(8)
மாற்றமேல் ஒன்றுரையீர் வாளாநீர் இருந்தீர்
    வாழ்விப்பன் எனஆண்டீர்; வழியடியேன் உமக்கு
ஆற்றவேல் திருவுடையீர்; நல்கூர்ந்தீர் அல்லீர்
    அணியாரூர் புகப்பெய்த வருநிதியம் அதனில்
தோற்றமிகு முக்கூற்றில் ஒருகூறு வேண்டும்
    தாரீரேல் ஒருபொழுதும் அடியெடுக்கல் ஒட்டேன்
காற்றனைய கடும்பரிமா ஏறுவது வேண்டும்
    கடல்நாகைக் காரோணம் மேவியிருந்தீரே
(9)
மண்ணுலகும் விண்ணுலகும் உம்மதே ஆட்சி
    மலையரையன் பொற்பாவை சிறுவனையும் தேறேன்
எண்ணிலிஉண் பெருவயிறன் கணபதி ஒன்றறியான்
    எம்பெருமான் இது தகவோ இயம்பியருள் செய்யீர்
திண்ணெனஎன் உடல்விருத்தி தாரீரேயாகில்
    திருமேனி வருந்தவே வளைக்கின்றேன் நாளைக்
கண்ணறையன் கொடும்பாடன் என்றுரைக்க வேண்டா
    கடல்நாகைக் காரோணம் மேவியிருந்தீரே
(10)
மறியேறு கரதலத்தீர், மாதிமையேல் உடையீர்
    மாநிதியம் தருவனென்று வல்லீராய் ஆண்டீர்
கிறிபேசிக் கீழ்வேளூர் புக்கிருந்தீர் அடிகேள்
    கிறியும்மால் படுவேனோ திருஆணை உண்டேல்
பொறிவிரவு நற்புகர்கொள் பொற்சுரிகை மேலோர்
    பொற்பூவும் பட்டிகையும் புரிந்தருள வேண்டும்
கறிவிரவு நெய்சோறு முப்போதும் வேண்டும்
    கடல்நாகைக் காரோணம் மேவியிருந்தீரே
(11)
பண்மயத்த மொழிப்பரவை சங்கிலிக்கும் எனக்கும்
    பற்றாய பெருமானே மற்றாரை உடையேன்
உண்மயத்த உமக்கடியேன் குறைதீர்க்க வேண்டும்
    ஒளிமுத்தம் பூணாரம் ஒண்பட்டும் பூவும்
கண்மயத்த கத்தூரி கமழ்சாந்தும் வேண்டும்
    கடல்நாகைக் காரோணம் மேவியிருந்தீர் என்று
அண்மயத்தால் அணிநாவல் ஆரூரன் சொன்ன
    அருந்தமிழ்கள் இவைவல்லார் அமருலகு ஆள்பவரே

 

Leave a Comment

தேவாரத் திருப்பதிகங்களுக்கான பாராயண வலைத்தளம்:

You cannot copy content of this page