நாகைக்காரோணம் – அப்பர் தேவாரம் (4):

<– நாகைக்காரோணம்

(1)
பாரார் பரவும் பழனத்தானைப்
    பருப்பதத்தானைப் பைஞ்ஞீலியானைச்
சீரார் செழும்பவளக் குன்றொப்பானைத்
    திகழும் திருமுடிமேல் திங்கள் சூடிப்
பேராயிரமுடைய பெம்மான் தன்னைப்
    பிறர்தன்னைக் காட்சிக்கரியான் தன்னைக்
காரார் கடல்புடைசூழ் அந்தண் நாகைக்
    காரோணத்து எஞ்ஞான்றும் காணலாமே
(2)
விண்ணோர் பெருமானை, வீரட்டனை
    வெண்ணீறு மெய்க்கணிந்த மேனியானைப்
பெண்ணானை ஆணானைப் பேடியானைப்
    பெரும்பற்றத் தண்புலியூர் பேணினானை
அண்ணாமலையானை, ஆனைந்தாடும்
    அணியாரூர் வீற்றிருந்த அம்மான் தன்னைக்
கண்ணார் கடல்புடைசூழ் அந்தண் நாகைக்
    காரோணத்து எஞ்ஞான்றும் காணலாமே
(3)
சிறையார் வரிவண்டு தேனே பாடும்
    திருமறைக்காட்டு எந்தை சிவலோகனை
மறையான்ற வாய்மூரும் கீழ்வேளூரும்
    வலிவலமும் தேவூரும் மன்னியங்கே
உறைவானை, உத்தமனை, ஒற்றியூரில்
    பற்றியாள்கின்ற பரமன் தன்னைக்
கறையார் கடல்புடைசூழ் அந்தண் நாகைக்
    காரோணத்து எஞ்ஞான்றும் காணலாமே
(4)
அன்னமாம் பொய்கைசூழ் அம்பரானை
    ஆச்சிராம நகரும், ஆனைக்காவும்
முன்னமே கோயிலாக் கொண்டான் தன்னை
    மூவுலகும் தானாய மூர்த்தி தன்னைச்
சின்னமாம் பன்மலர்கள் அன்றே சூடிச்
    செஞ்சடைமேல் வெண்மதியம் சேர்த்தினானைக்
கன்னியம் புன்னைசூழ் அந்தண் நாகைக்
    காரோணத்து எஞ்ஞான்றும் காணலாமே
(5)
நடையுடைய நல்லெருது ஒன்றூர்வான் தன்னை
    ஞானப் பெருங்கடலை, நல்லூர் மேய
படையுடைய மழுவாள் ஒன்றேந்தினானைப்
    பன்மையே பேசும் படிறன் தன்னை
மடையிடையே வாளை உகளும் பொய்கை
    மருகல்வாய்ச் சோதி மணிகண்டனைக்
கடையுடைய நெடுமாடம் ஓங்கு நாகைக்
    காரோணத்து எஞ்ஞான்றும் காணலாமே
(6)
புலங்கள் பூந்தேறல்வாய் புகலிக் கோனைப்
    பூம்புகார்க் கற்பகத்தைப், புங்கூர் மேய
அலங்கலங்கழனிசூழ் அணிநீர்க் கங்கை
    அவிர்சடைமேல் ஆதரித்த அம்மான் தன்னை
இலங்கு தலைமாலை பாம்பு கொண்டே
    ஏகாசம் இட்டியங்கும் ஈசன் தன்னைக்
கலங்கல் கடல்புடைசூழ் அந்தண் நாகைக்
    காரோணத்து எஞ்ஞான்றும் காணலாமே
(7)
பொன்மணியம் பூங்கொன்றை மாலையானைப்
    புண்ணியனை, வெண்ணீறு பூசினானைச்
சின்மணிய மூவிலைய சூலத்தானைத்
    தென்சிராப்பள்ளிச் சிவலோகனை
மன்மணியை வான்சுடலை ஊராப் பேணி
    வல்லெருது ஒன்றேறும் மறைவல்லானைக்
கன்மணிகள் வெண்திரைசூழ் அந்தண் நாகைக்
    காரோணத்து எஞ்ஞான்றும் காணலாமே
(8)
வெண்தலையும் வெண்மழுவும் ஏந்தினானை
    விரிகோவணம் அசைத்த வெண்ணீற்றானைப்
புண்தலைய மால்யானை உரி போர்த்தானைப்
    புண்ணியனை, வெண்ணீறணிந்தான் தன்னை
எண்திசையும் எரியாட வல்லான் தன்னை
    ஏகம்பம் மேயானை எம்மான் தன்னைக்
கண்டலங்கழனிசூழ் அந்தண் நாகைக்
    காரோணத்து எஞ்ஞான்றும் காணலாமே
(9)
சொல்லார்ந்த சோற்றுத்துறையான் தன்னைத்
    தொல்நரகம் நன்னெறியால் தூர்ப்பான் தன்னை
வில்லானை, மீயச்சூர் மேவினானை
    வேதியர்கள் நால்வர்க்கும் வேதம் சொல்லிப்
பொல்லாதார் தம்அரணம் மூன்றும் பொன்றப்
    பொறியரவம் மார்பாரப் பூண்டான் தன்னைக்
கல்லாலின் கீழானைக், கழிசூழ் நாகைக்
    காரோணத்து எஞ்ஞான்றும் காணலாமே
(10)
மனைதுறந்த வல்லமணர் தங்கள் பொய்யும்
    மாண்புரைக்கும் மனக்குண்டர் தங்கள் பொய்யும்
சினைபொதிந்த சீவரத்தர் தங்கள் பொய்யும்
    மெய்யென்று கருதாதே போத நெஞ்சே
பனையுரியைத் தன்னுடலில் போர்த்த எந்தை
    அவன்பற்றே பற்றாகக் காணின் அல்லால்
கனைகடலின் தெண்கழிசூழ் அந்தண் நாகைக்
    காரோணத்து எஞ்ஞான்றும் காணலாமே
(11)
நெடியானும் மலரவனும் நேடியாங்கே
    நேருருவம் காணாமே சென்று நின்ற
படியானைப், பாம்புரமே காதலானைப்
    பாம்பரையோடார்த்த படிறன் தன்னைச்
செடிநாறும் வெண்தலையில் பிச்சைக்கென்று
    சென்றானை, நின்றியூர் மேயான் தன்னைக்
கடிநாறு பூஞ்சோலை அந்தண் நாகைக்
    காரோணத்து எஞ்ஞான்றும் காணலாமே

 

Leave a Comment

தேவாரத் திருப்பதிகங்களுக்கான பாராயண வலைத்தளம்:

You cannot copy content of this page