(1)
அழுக்கு மெய்கொடுன் திருவடி அடைந்தேன்
அதுவும் நான் படற்பாலதொன்றானால்
பிழுக்கை வாரியும் பால்கொள்வர் அடிகேள்
பிழைப்பனாகிலும் திருவடிப் பிழையேன்
வழுக்கி வீழினும் திருப்பெயர் அல்லால்
மற்று நான் அறியேன் மறுமாற்றம்
ஒழுக்க என்கணுக்கொரு மருந்துரையாய்
ஒற்றியூரெனும் ஊர் உறைவானே
(2)
கட்டனேன் பிறந்தேன் உனக்காளாய்க்
காதல் சங்கிலி காரணமாக
எட்டினால் திகழும் திருமூர்த்தீ
என்செய்வான் அடியேன் எடுத்துரைக்கேன்
பெட்டனாகிலும் திருவடிப் பிழையேன்
பிழைப்பனாகிலும் திருவடிக்கடிமை
ஒட்டினேன் எனை நீசெய்வதெல்லாம்
ஒற்றியூரெனும் ஊர்உறைவானே
(3)
கங்கை தங்கிய சடையுடைக் கரும்பே
கட்டியே, பலர்க்கும் களை கண்ணே
அங்கை நெல்லியின் பழத்திடை அமுதே
அத்தா என்னிடர் ஆர்க்கெடுத்துரைக்கேன்
சங்கும் இப்பியும் சலஞ்சல முரல
வயிரம் முத்தொடு பொன்மணி வரன்றி
ஒங்கு மாகடல் ஓதம் வந்துலவும்
ஒற்றியூரெனும் ஊர்உறைவானே
(4)
ஈன்று கொண்டதோர் சுற்றமொன்றன்றால்
யாவராகில் என் அன்புடையார்கள்
தோன்ற நின்றருள் செய்தளித்திட்டால்
சொல்லுவாரை அல்லாதன சொல்லாய்
மூன்று கண்ணுடையாய், அடியேன் கண்
கொள்வதே கணக்கு வழக்காகில்
ஊன்று கோல் எனக்காவதொன்றருளாய்
ஒற்றியூரெனும் ஊர்உறைவானே
(5)
வழித் தலைப்படுவான் முயல்கின்றேன்
உன்னைப் போல் என்னைப் பாவிக்க மாட்டேன்
சுழித்தலைப்பட்ட நீரது போலச்
சுழல்கின்றேன், சுழல்கின்றதென் உள்ளம்
கழித்தலைப்பட்ட நாயது போல
ஒருவன் கோல்பற்றிக் கறகற இழுக்கை
ஒழித்து நீஅருளாயின செய்யாய்
ஒற்றியூரெனும் ஊர்உறைவானே
(6)
மானை நோக்கியர் கண்வலைப் பட்டு
வருந்தி யானுற்ற வல்வினைக்கஞ்சித்
தேனை ஆடிய கொன்றையினாய் உன்
சீலமும் குணமும் சிந்தியாதே
நானும் இத்தனை வேண்டுவதடியேன்
உயிரொடும் நரகத்தழுந்தாமை
ஊனமுள்ளன தீர்த்தருள் செய்யாய்
ஒற்றியூரெனும் ஊர் உறைவானே
(7)
மற்றுத் தேவரை நினைந்துனை மறவேன்
நெஞ்சினாரொடு வாழவும் மாட்டேன்
பெற்றிருந்து பெறாதொழிகின்ற
பேதையேன் பிழைத்திட்டதை அறியேன்
முற்று நீஎனை முனிந்திட அடியேன்
கடவதென் உனை நான் மறவேனேல்
உற்ற நோயுறு பிணி தவிர்த்தருளாய்
ஒற்றியூரெனும் ஊர்உறைவானே
(8)
கூடினாய் மலை மங்கையை நினையாய்
கங்கை ஆயிர முகம் உடையாளைச்
சூடினாய் என்று சொல்லிய புக்கால்
தொழும்பனேனுக்கும் சொல்லலுமாமே
வாடி நீஇருந்தென் செய்தி மனமே
வருந்தி யானுற்ற வல்வினைக்கஞ்சி
ஊடினால் இனி யாவதொன்றுண்டே
ஒற்றியூரெனும் ஊர்உறைவானே
(9)
மகத்தில் புக்கதோர் சனியெனக்கானாய்
மைந்தனே மணியே மணவாளா
அகத்தில் பெண்டுகள் நானொன்று சொன்னால்
அழையல் போ குருடா எனத் தரியேன்
முகத்தில் கண்ணிழந்தெங்ஙனம் வாழ்கேன்
முக்கணா முறையோ மறையோதீ
உகைக்கும் தண்கடல் ஓதம் வந்துலவும்
ஒற்றியூரெனும் ஊர்உறைவானே
(10)
ஓதம் வந்துலவும் கரை தன்மேல்
ஒற்றியூருறை செல்வனை நாளும்
ஞாலம் தான் பரவப்படுகின்ற
நான்மறை அங்கமோதிய நாவன்
சீலம்தான் பெரிதும் மிக வல்ல
சிறுவன் வன்தொண்டன் ஊரன் உரைத்த
பாடல் பத்திவை வல்லவர் தாம்போய்ப்
பரகதி திண்ணம் நண்ணுவர் தாமே
தேவாரத் திருப்பதிகங்களுக்கான பாராயண வலைத்தளம்:
சைவ சமயத்திற்கு அளப்பரிய தொண்டாற்றி வரும் பிரதான வலைத்தளங்களில், தேவாரம் உள்ளிட்ட பன்னிரு திருமுறைகளின் மூலம் பேணிப் பாதுகாக்கப் பெற்று வருக...
