திருவெண்காடு – அப்பர் தேவாரம் (1):

<– திருவெண்காடு

(1)
தூண்டு சுடர்மேனித் தூநீறாடிச்
    சூலங்கை ஏந்தியோர் சுழல்வாய் நாகம்
பூண்டு பொறிஅரவம் காதில் பெய்து
    பொற்சடைகள் அவைதாழப் புரிவெண்ணூலர்
நீண்டு கிடந்திலங்கு திங்கள் சூடி
    நெடுந்தெருவே வந்தெனது நெஞ்சம் கொண்டார்
வேண்டு நடை நடக்கும் வெள்ளேறேறி
    வெண்காடு மேவிய விகிர்தனாரே
(2)
பாதம் தரிப்பார்மேல் வைத்த பாதர்
    பாதாளம் ஏழுருவப் பாய்ந்த பாதர்
ஏதம்படா வண்ணம் நின்ற பாதர்
    ஏழுலகுமாய் நின்ற ஏகபாதர்
ஓதத்தொலி மடங்கி ஊர்உண்டேறி
    ஒத்துலகம் எல்லாம் ஒடுங்கிய பின்
வேதத்தொலி கொண்டு வீணை கேட்பார்
    வெண்காடு மேவிய விகிர்தனாரே
(3)
நென்னலைஓர் ஓடேந்திப் பிச்சைக்கென்று
    வந்தார்க்கு வந்தேனென்று இல்லே புக்கேன்
அந்நிலையே நிற்கின்றார் ஐயம் கொள்ளார்
    அருகே வருவார்போல் நோக்குகின்றார்
நுந்நிலைமை ஏதோ நும்மூர் தான்ஏதோ
    என்றேனுக்கு ஒன்றாகச் சொல்ல மாட்டார்
மென்முலையார் கூடி விரும்பியாடும்
    வெண்காடு மேவிய விகிர்தனாரே
(4)
ஆகத்து உமையடக்கி, ஆறு சூடி
    ஐவாய் அரவசைத்தங்கு ஆனேறேறிப்
போகம் பலஉடைத்தாய்ப் பூதம்சூழப்
    புலித்தோல் உடையாப் புகுந்து நின்றார்
பாகிடுவான் சென்றேனைப் பற்றி நோக்கிப்
    பரிசழித்தென் வளை கவர்ந்தார் பாவியேனை
மேக முகிலுரிஞ்சு சோலை சூழ்ந்த
    வெண்காடு மேவிய விகிர்தனாரே
(5)
கொள்ளைக் குழைக்காதில் குண்டைப் பூதம்
    கொடுகொட்டி கொட்டிக் குனித்துப் பாட
உள்ளம் கவர்ந்திட்டுப் போவார் போல
    உழிதருவர் நான் தெரியமாட்டேன் மீண்டேன்
கள்ள விழிவிழிப்பர் காணாக் கண்ணால்
    கண்ணுள்ளார் போலே கரந்து நிற்பர்
வெள்ளச் சடைமுடியர் வேத நாவர்
    வெண்காடு மேவிய விகிர்தனாரே
(6)
தொட்டிலங்கு சூலத்தர் மழுவாளேந்திச்
    சுடர்க்கொன்றைத் தாரணிந்து சுவைகள் பேசிப்
பட்டி வெள்ளேறேறிப் பலியும் கொள்ளார்
    பார்ப்பாரைப் பரிசழிப்பார் ஒக்கின்றாரால்
கட்டிலங்கு வெண்ணீற்றர் கனலப் பேசிக்
    கருத்தழித்து வளைகவர்ந்தார் காலை மாலை
விட்டிலங்கு சடைமுடியர் வேத நாவர்
    வெண்காடு மேவிய விகிர்தனாரே
(7)
பெண்பால் ஒருபாகம் பேணா வாழ்க்கைக்
    கோணாகம் பூண்பனவும் நாணாம் சொல்லார்
உண்பார் உறங்குவார் ஒவ்வா நங்காய்
    உண்பதுவும் நஞ்சன்றேல் ஓவியுண்ணார்
பண்பால் விரிசடையர் பற்றி நோக்கிப்
    பாலைப் பரிசழியப் பேசுகின்றார்
விண்பால் மதிசூடி வேதம்ஓதி
    வெண்காடு மேவிய விகிர்தனாரே
(8)
மருதங்களா மொழிவர் மங்கையோடு
    வானவரும் மாலயனும் கூடித் தங்கள்
சுருதங்களால் துதித்துத் தூநீராட்டித்
    தோத்திரங்கள் பலசொல்லித் தூபம் காட்டிக்
கருதுங்கொல் எம்பெருமான் செய் குற்றேவல்
    என்பார்க்கு வேண்டும் வரங்கொடுத்து
விகிர்தங்களா நடப்பர் வெள்ளேறேறி
    வெண்காடு மேவிய விகிர்தனாரே
(9)
புள்ளானும் நான்முகனும் புக்கும் போந்தும்
    காணார் பொறியழலாய் நின்றான் தன்னை
உள்ளானை ஒன்றலா உருவினானை
    உலகுக்கொரு விளக்காய் நின்றான் தன்னைக்
கள்ளேந்து கொன்றை தூய்க்காலை மூன்றும்
    ஓவாமே நின்று தவங்கள் செய்த
வெள்ளானை வேண்டும் வரங்கொடுப்பார்
    வெண்காடு மேவிய விகிர்தனாரே
(10)
மாக்குன்று எடுத்தோன் தன் மைந்தனாகி
    மாவேழம் வில்லா மதித்தான் தன்னை
நோக்கும் துணைத்தேவர் எல்லாம் நிற்க
    நொடிவரையில் நோவ விழித்தான் தன்னைக்
காக்கும் கடல்இலங்கைக் கோமான் தன்னைக்
    கதிர்முடியும் கண்ணும் பிதுங்க ஊன்றி
வீக்கம் தவிர்த்த விரலார் போலும்
    வெண்காடு மேவிய விகிர்தனாரே

 

Leave a Comment

தேவாரத் திருப்பதிகங்களுக்கான பாராயண வலைத்தளம்:

You cannot copy content of this page