(1)
உயிரா வணமிருந்துற்று நோக்கி
உள்ளக் கிழியின் உருவெழுதி
உயிர்ஆவணம் செய்திட்டுன் கைத் தந்தால்
உணரப் படுவாரோடு ஒட்டி வாழ்தி
அயிராவணம் ஏறாது ஆனேறேறி
அமரர் நாடாளாதே ஆரூர் ஆண்ட
அயிராவணமே, என் அம்மானே, நின்
அருட்கண்ணால் நோக்காதார் அல்லாதாரே
(2)
எழுது கொடியிடையார் ஏழை மென்தோள்
இளையார்கள் நம்மை இகழா முன்னம்
பழுது படநினையேல் பாவி நெஞ்சே
பண்டுதான் என்னோடு பகைதான் உண்டோ
முழுதுலகில் வானவர்கள் முற்றும் கூடி
முடியால் உறவணங்கி முற்றம் பற்றி
அழுது திருவடிக்கே பூசை செய்ய
இருக்கின்றான் ஊர்போலும் ஆரூர் தானே
(3)
தேரூரார் மாவூரார் திங்களூரார்
திகழ்புன் சடைமுடிமேல் திங்கள் சூடிக்
காரூரா நின்ற கழனிச் சாயல்
கண்ணார்ந்த நெடுமாடம் கலந்து தோன்றும்
ஓரூரா உலகெலாம் ஒப்பக் கூடி
உமையாள் மணவாளா என்று வாழ்த்தி
ஆரூரா ஆரூரா என்கின்றார்கள்
அமரர்கள்தம் பெருமானே எங்குற்றாயே
(4)
கோவணமோ தோலோ உடையாவது
கொல்லேறோ வேழமோ ஊர்வது தான்
பூவணமோ புறம்பயமோ அன்றாயின்தான்
பொருந்தாதார் வாழ்க்கை திருந்தாமையோ
தீவணத்த செஞ்சடைமேல் திங்கள் சூடித்
திசைநான்கும் வைத்துகந்த செந்தீ வண்ணர்
ஆவணமோ ஒற்றியோ அம்மானார் தாம்
அறியேன் மற்றூர் ஆமாறு ஆரூர் தானே
(5)
ஏந்து மழுவாளர், இன்னம்பரார்
எரிபவள வண்ணர், குடமூக்கிலார்
வாய்ந்த வளைக் கையாள் பாகமாக
வார்சடையார், வந்து வலஞ்சுழியார்
போந்தார் அடிகள் புறம்பயத்தே
புகலூர்க்கே போயினார் போரேறு ஏறி
ஆய்ந்தே இருப்பார், போய் ஆரூர் புக்கார்
அண்ணலார் செய்கின்ற கண்மாயமே
(6)
கருவாகிக் குழம்பிருந்து கலித்து மூளை
கருநரம்பும் வெள்ளெலும்பும் சேர்ந்தொன்றாகி
உருவாகிப் புறப்பட்டிங்கொருத்தி தன்னால்
வளர்க்கப்பட்டு உயிராரும் கடை போகாரால்
மருவாகி நின்னடியே மறவேன் அம்மான்
மறித்தொரு கால் பிறப்புண்டேல் மறவா வண்ணம்
திருவாரூர் மணவாளா, திருத்தெங்கூராய்
செம்பொனே கம்பனே திகைத்திட்டேனே
(7)
முன்னம் அவனுடைய நாமம் கேட்டாள்
மூர்த்தி அவனிருக்கும் வண்ணம் கேட்டாள்
பின்னை அவனுடைய ஆரூர் கேட்டாள்
பெயர்த்தும் அவனுக்கே பிச்சியானாள்
அன்னையையும் அத்தனையும் அன்றே நீத்தாள்
அகன்றாள் அகலிடத்தார் ஆசாரத்தைத்
தன்னை மறந்தாள், தன் நாமம் கெட்டாள்
தலைப்பட்டாள் நங்கை தலைவன் தாளே
(8)
ஆடுவாய் நீநட்டம் அளவில் குன்றா
அவியடுவார் அருமறையோர் அறிந்தேன் உன்னைப்
பாடுவார் தும்புருவும் நாரதாதி
பரவுவார் அமரர்களும் அமரர் கோனும்
தேடுவார் திருமாலும் நான்முகனும்
தீண்டுவார் மலைமகளும் கங்கையாளும்
கூடுமே நாயடியேன் செய் குற்றேவல்
குறையுண்டே திருவாரூர் குடிகொண்டீர்க்கே
(9)
நீரூரும் செஞ்சடையாய், நெற்றிக் கண்ணாய்
நிலாத்திங்கள் துண்டத்தாய், நின்னைத் தேடி
ஓரூரும் ஒழியாமே ஒற்றித்தெங்கும்
உலகமெலாம் திரிதந்து நின்னைக் காண்பான்
தேரூரும் நெடுவீதி பற்றி நின்று
திருமாலும் நான்முகனும் தேர்ந்தும் காணாது
ஆரூரா ஆரூரா என்கின்றார்கள்
அமரர்கள்தம் பெருமானே ஆரூராயே
(10)
நல்லூரே நன்றாக நட்டமிட்டு
நரையேற்றைப் பழையாறே பாய ஏறிப்
பல்லூரும் பலிதிரிந்து சேற்றூர் மீதே
பலர்காணத் தலையாலங்காட்டின் ஊடே
இல்லார்ந்த பெருவேளூர்த் தளியே பேணி
இராப் பட்டீச்சரம் கடந்து மணற்கால் புக்கு
எல்லாரும் தளிச்சாத்தங்குடியில் காண
இறைப்பொழுதில் திருவாரூர் புக்கார் தாமே
(11)
கருத்துத்திக் கதநாகம் கையிலேந்திக்
கருவரைபோல் களியானை கதறக் கையால்
உரித்தெடுத்துச் சிவந்ததன் தோல் பொருந்த மூடி
உமையவளை அச்சுறுத்தும் ஒளிகொள் மேனித்
திருத்துருத்தி திருப்பழனம் திருநெய்த்தானம்
திருவையாறு இடங்கொண்ட செல்வர் இந்நாள்
அரிப்பெருத்த வெள்ளேற்றை அடரஏறி
அப்பனார் இப்பருவம் ஆரூராரே
தேவாரத் திருப்பதிகங்களுக்கான பாராயண வலைத்தளம்:
சைவ சமயத்திற்கு அளப்பரிய தொண்டாற்றி வரும் பிரதான வலைத்தளங்களில், தேவாரம் உள்ளிட்ட பன்னிரு திருமுறைகளின் மூலம் பேணிப் பாதுகாக்கப் பெற்று வருக...
