திருப்புகலூர் – அப்பர் தேவாரம் (12) – (பொது):

<– திருப்புகலூர்

தனித் திருநேரிசை:

(1)
மருளவா மனத்தனாகி, மயங்கினேன் மதியிலாதேன்
இருளவா அறுக்கும் எந்தை, இணையடி நீழலென்னும்
அருளவாப் பெறுதலின்றி அஞ்சிநான் அலமந்தேற்குப்
பொருளவாத் தந்தவாறே போதுபோய்ப் புலர்ந்ததன்றே
(2)
மெய்ம்மையா முழவைச் செய்து இருப்பெனும் வித்தை வித்திப்
பொய்ம்மையாம் களையை வாங்கிப் பொறையெனும் நீரைப் பாய்ச்சித்
தம்மையும் நோக்கிக் கண்டு தகவெனும் வேலியிட்டுச்
செம்மையுள் நிற்பராகில் சிவகதி விளையுமன்றே
(3)
எம்பிரான் என்றதே கொண்டென்னுளே புகுந்து நின்றிங்கு
எம்பிரான் ஆட்ட ஆடி, என்னுளே உழிதர்வேனை
எம்பிரான் என்னைப் பின்னைத், தன்னுளே கரக்கும் என்றால்
எம்பிரான் என்னில்அல்லால் என்செய்கேன் ஏழையேனே
(4)
காயமே கோயிலாகக் கடிமனம் அடிமையாக
வாய்மையே தூய்மையாக மனமணி இலிங்கமாக
நேயமே நெய்யும் பாலா, நிறைய நீர் அமைய ஆட்டிப்
பூசனை ஈசனார்க்குப் போற்ற இக்காட்டினோமே
(5)
வஞ்சகப் புலையனேனை வழியறத் தொண்டில் பூட்டி
அஞ்சல் என்றாண்டு கொண்டாய் அதுவும்நின் பெருமையன்றே
நெஞ்சகம் கனிய மாட்டேன் நின்னையுள் வைக்க மாட்டேன்
நஞ்சிடம் கொண்ட கண்டா என்னென நன்மை தானே
(6)
நாயினும் கடைப்பட்டேனை நன்னெறி காட்டி ஆண்டாய்
ஆயிரம் அரவம்ஆர்த்த அமுதனே அமுதமொத்து
நீயுமென் நெஞ்சினுள்ளே நிலாவினாய் நிலாவி நிற்க
நோயவை சாருமாகி நோக்கிநீ அருள் செய்வாயே
(7)
விள்ளத்தான் ஒன்று மாட்டேன், விருப்பெனும் வேட்கையாலே
வள்ளத்தேன் போல நுன்னை வாய் மடுத்துண்டிடாமே
உள்ளத்தே நிற்றியேனும் உயிர்ப்புளே வருதியேனும்
கள்ளத்தே நிற்றியம்மா எங்ஙனம் காணுமாறே
(8)
ஆசைவன் பாசமெய்தி அங்குற்றேன் இங்குற்றேனாய்
ஊசலாட்டுண்டு வாளா உழந்துநான் உழிதராமே
தேசனே தேச மூர்த்தீ திருமறைக்காடு மேய
ஈசனே உந்தன் பாதம் ஏத்துமாறருள் எம்மானே
(9)
நிறைவிலேன் நேசமில்லேன் நினைவிலேன் வினையின் பாச
மறைவிலே புறப்பட்டேறும் வகையெனக்கருள் என்எம்மான்
சிறையிலேன் செய்வதென்னே திருவடி பரவியேத்தக்
குறைவிலேன் குற்றம் தீராய் கொன்றைசேர் சடையினானே
(10)
நடுவிலாக் காலன் வந்து நணுகும் போதறியவொண்ணா
அடுவன அஞ்சு பூதம் அவை தமக்காற்றலாகேன்
படுவன பலவும் குற்றம் பாங்கிலா மனிதர் வாழ்க்கை
கெடுவதிப் பிறவி சீசீ கிளரொளிச் சடையினீரே

Leave a Comment

தேவாரத் திருப்பதிகங்களுக்கான பாராயண வலைத்தளம்:

You cannot copy content of this page