(குறிப்பு: அப்பர் சுவாமிகளால் மட்டுமே பாடல் பெற்றுள்ள திருத்தலம்)
(அப்பர் தேவாரம்):
(1)
தொண்டர்க்குத் தூநெறியாய் நின்றான் தன்னைச்
சூழ்நரகில் வீழாமே காப்பான் தன்னை
அண்டத்துக்கு அப்பாலைக்கப்பாலானை
ஆதிரைநாள் ஆதரித்த அம்மான் தன்னை
முண்டத்தின் முளைத்தெழுந்த தீயானானை
மூவுருவத்தோருருவாய் முதலாய் நின்ற
தண்டத்தில் தலையாலங்காடன் தன்னைச்
சாராதே சாலநாள் போக்கினேனே
(2)
அக்கிருந்த அரையானை அம்மான் தன்னை
அவுணர்புரம் ஒருநொடியில் எரிசெய்தானைக்
கொக்கிருந்த மகுடத்தெம் கூத்தன் தன்னைக்
குண்டலஞ்சேர் காதானைக், குழைவார் சிந்தை
புக்கிருந்து போகாத புனிதன் தன்னைப்
புண்ணியனை எண்ணரும்சீர்ப் போகமெல்லாம்
தக்கிருந்த தலையாலங்காடன் தன்னைச்
சாராதே சாலநாள் போக்கினேனே
(3)
மெய்த்தவத்தை, வேதத்தை, வேத வித்தை
விளங்கிளமா மதிசூடும் விகிர்தன் தன்னை
எய்த்தவமே உழிதந்த ஏழையேனை
இடர்க்கடலில் வீழாமே ஏறவாங்கிப்
பொய்த்தவத்தார் அறியாத நெறி நின்றானைப்
புனல் கரந்திட்டுமையொடு ஒருபாகம் நின்ற
தத்துவனைத், தலையாலங்காடன் தன்னைச்
சாராதே சாலநாள் போக்கினேனே
(4)
சிவனாகித் திசைமுகனாய்த் திருமாலாகிச்
செழுஞ்சுடராய்த் தீயாகி நீருமாகிப்
புவனாகிப் புவனங்கள் அனைத்துமாகிப்
பொன்னாகி மணியாகி முத்துமாகிப்
பவனாகிப் பவனங்கள் அனைத்துமாகிப்
பசுவேறித் திரிவானோர் பவனாய் நின்ற
தவனாய தலையாலங்காடன் தன்னைச்
சாராதே சாலநாள் போக்கினேனே
(5)
கங்கையெனும் கடும்புனலைக் கரந்தான் தன்னைக்
காமருபூம் பொழிற்கச்சிக் கம்பன் தன்னை
அங்கையினில் மான்மறி ஒன்றேந்தினானை
ஐயாறு மேயானை, ஆரூரானைப்
பங்கமிலா அடியார்க்குப் பரிந்தான் தன்னைப்
பரிதி நியமத்தானைப், பாசூரானைச்
சங்கரனைத், தலையாலங்காடன் தன்னைச்
சாராதே சாலநாள் போக்கினேனே
(6)
விடந்திகழும் அரவரைமேல் வீக்கினானை
விண்ணவர்க்கும் எண்ணரிய அளவினானை
அடைந்தவரை அமருலகம் ஆள்விப்பானை
அம்பொன்னைக் கம்பமா களிறட்டானை
மடந்தையொரு பாகனை, மகுடம்தன்மேல்
வார்புனலும் வாளரவும் மதியும் வைத்த
தடங்கடலைத், தலையாலங்காடன் தன்னைச்
சாராதே சாலநாள் போக்கினேனே
(7)
விடையேறிக் கடைதோறும் பலிகொள்வானை
வீரட்டம் மேயானை, வெண்ணீற்றானை
முடைநாறு முதுகாட்டில் ஆடலானை
முன்னானைப் பின்னானை அந்நாளானை
உடையாடை உரிதோலே உகந்தான் தன்னை
உமையிருந்த பாகத்துள் ஒருவன் தன்னைச்
சடையானைத் தலையாலங்காடன் தன்னைச்
சாராதே சாலநாள் போக்கினேனே
(8)
கரும்பிருந்த கட்டிதனைக் கனியைத் தேனைக்
கன்றாப்பின் நடுதறியைக் காறையானை
இரும்பமர்ந்த மூவிலைவேல் ஏந்தினானை
என்னானைத் தென்னானைக் காவான் தன்னைச்
சுரும்பமரும் மலர்க்கொன்றை சூடினானைத்
தூயானைத் தாயாகி உலகுக்கெல்லாம்
தரும்பொருளைத் தலையாலங்காடன் தன்னைச்
சாராதே சாலநாள் போக்கினேனே
(9)
பண்டளவு நரம்போசைப் பயனைப் பாலைப்
படுபயனைக் கடுவெளியைக் கனலைக் காற்றைக்
கண்டளவில் களிகூர்வார்க்கெளியான் தன்னைக்
காரணனை நாரணனைக் கமலத்தோனை
எண்டளவில் என்நெஞ்சத்துள்ளே நின்ற
எம்மானைக் கைம்மாவின் உரிவை பேணும்
தண்டரனைத் தலையாலங்காடன் தன்னைச்
சாராதே சாலநாள் போக்கினேனே
(10)
கைத்தலங்கள் இருபதுடை அரக்கர் கோமான்
கயிலைமலை அதுதன்னைக் கருதாதோடி
முத்திலங்கு முடிதுளங்க வளைகள் எற்றி
முடுகுதலும் திருவிரல் ஒன்றவன்மேல் வைப்பப்
பத்திலங்கு வாயாலும் பாடல் கேட்டுப்
பரிந்துஅவனுக்கு இராவணன் என்றீந்த நாமத்
தத்துவனைத், தலையாலங்காடன் தன்னைச்
சாராதே சாலநாள் போக்கினேனே
தேவாரத் திருப்பதிகங்களுக்கான பாராயண வலைத்தளம்:
சைவ சமயத்திற்கு அளப்பரிய தொண்டாற்றி வரும் பிரதான வலைத்தளங்களில், தேவாரம் உள்ளிட்ட பன்னிரு திருமுறைகளின் மூலம் பேணிப் பாதுகாக்கப் பெற்று வருக...
