சீகாழி – சம்பந்தர் தேவாரம் (26):

<– சீகாழி

(1)
நீலநன் மாமிடற்றன், இறைவன், சினத்தன், நெடுமா உரித்த நிகரில்
சேலன கண்ணி வண்ணம் ஒருகூறு உருக்கொள் திகழ்தேவன் மேவு பதிதான்
வேலன கண்ணிமார்கள் விளையாடும் ஓசை, விழவோசை, வேத ஒலியின்
சாலநல் வேலையோசை தரு மாடவீதி கொடியாடு கொச்சைவயமே
(2)
விடையுடை அப்பன், ஒப்பில் நடமாட வல்ல விகிர்தத்துருக் கொள் விமலன்
சடையிடை வெள்ளெருக்க மலர் கங்கை திங்கள் தகவைத்த சோதி பதிதான்
மடையிடை அன்னமெங்கும் நிறையப் பரந்து கமலத்து வைகும் வயல்சூழ்
கொடையுடை வண் கையாளர், மறையோர்கள், என்றும் வளர்கின்ற கொச்சைவயமே
(3)
படஅரவாடு முன்கை உடையான், இடும்பை களைவிக்கும் எங்கள் பரமன்
இடமுடை வெண்தலைக்கை பலிகொள்ளும் இன்பன் இடமாய வேர்கொள் பதிதான்
நடமிட மஞ்ஞை வண்டு மதுவுண்டு பாடு, நளிர்சோலை கோலு கனகக்
குடமிடு கூடமேறி வளர்பூவை நல்ல மறையோது கொச்சைவயமே
(4)
எண்திசை பாலரெங்கும் இகலிப் புகுந்து முயல்வுற்ற சிந்தை முடுகிப்
பண்டொளி தீப மாலையிடு தூபமோடு பணிவுற்ற பாதர் பதிதான்
மண்டிய வண்டல்மிண்டி வருநீர் பொன்னி வயல்பாய வாளை குழுமிக்
குண்டகழ் பாயுமோசை படைநீடதென்ன வளர்கின்ற கொச்சைவயமே
(5)
பனிவளர் மாமலைக்கு மருகன், குபேரனொடு தோழமைக் கொள் பகவன்
இனியன வல்லவற்றை இனிதாக நல்கும் இறைவன் இடங்கொள் பதிதான்
முனிவர்கள் தொக்குமிக்க மறையோர்கள் ஓமம்வளர் தூமம் ஓடிஅணவிக்
குனிமதி மூடி, நீடும் உயர்வான் மறைத்து நிறைகின்ற கொச்சைவயமே
(6)
புலியதள் கோவணங்கள் உடைஆடையாக உடையான்,  நினைக்கும் அளவில்
நலிதரு முப்புரங்கள் எரிசெய்த நாதன் நலமா இருந்த நகர்தான்
கலிகெட அந்தணாளர் கலைமேவு சிந்தையுடையார் நிறைந்து வளரப்
பொலிதரு மண்டபங்கள் உயர்மாட நீடு வரைமேவு கொச்சைவயமே
(7)
(8)
மழைமுகில் போலும் மேனி அடல்வாள் அரக்கன் முடியோடு தோள்கள் நெரியப்
பிழைகெட மாமலர்ப் பொன்னடி வைத்த, பேயொடு உடனாடி மேய பதிதான்
இழைவளர் அல்குல் மாதர் இசை பாடியாட, விடு மூசலன்ன கமுகின்
குழைதரு கண்ணி விண்ணில் வருவார்கள் தங்கள் அடிதேடு கொச்சைவயமே
(9)
வண்டமர் பங்கயத்து வளர்வானும், வைய முழுதுண்ட மாலும், இகலிக்
கண்டிட ஒண்ணும் என்று கிளறிப் பறந்தும் அறியாத சோதி பதிதான்
நண்டுண நாரை செந்நெல் நடுவேயிருந்து விரைதேர போது மதுவில்
புண்டரிகங்களோடு குமுதம் மலர்ந்து வயல்மேவு கொச்சைவயமே
(10)
கையினில் உண்டு மேனியுதிர் மாசர், குண்டர், இடு சீவரத்தின் உடையார்
மெய்யுரையாத வண்ணம் விளையாடவல்ல விகிர்தத்துருக் கொள் விமலன்
பையுடை நாகவாயில் எயிறார மிக்க குரவம் பயின்று மலரச்
செய்யினில் நீலமொட்டு விரியக் கமழ்ந்து மணநாறும் கொச்சைவயமே
(11)
இறைவனை, ஒப்பிலாத ஒளி மேனியானை, உலகங்கள் ஏழுமுடனே
மறைதரு வெள்ளமேவி வளர்கோயில் மன்னி இனிதா இருந்த மணியைக்
குறைவில ஞானமேவு குளிர்பந்தன் வைத்த தமிழ்மாலை பாடுமவர் போய்
அறைகழல் ஈசன்ஆளும் நகர்மேவி, என்றும் அழகா இருப்பதறிவே

Leave a Comment

தேவாரத் திருப்பதிகங்களுக்கான பாராயண வலைத்தளம்:

You cannot copy content of this page